பாபா பிளாக் ஷீப் – விமர்சனம்

நடிப்பு: ’விருமாண்டி’ அபிராமி, அம்மு அபிராமி, ஆர்ஜே விக்னேஷ்காந்த், அப்துல் அயாஸ், நரேந்திர பிரசாத், சுரேஷ் சக்கரவர்த்தி, சுப்பு பஞ்சு அருணாச்சலம், போஸ் வெங்கட், ராம் நிஷாந்த் மற்றும் பலர்

இயக்கம்: ராஜ்மோகன் ஆறுமுகம்

ஒளிப்பதிவு: சுதர்சன் சீனிவாசன்

படத்தொகுப்பு: விஜய் வேலுக்குட்டி

இசை: சந்தோஷ் தயாநிதி

தயாரிப்பு: ‘ரோமியோ பிக்சர்ஸ்’ ராகுல்

பத்திரிகை தொடர்பு: சதீஷ் – சிவா (டீம் எய்ம்)

கல்லூரி வாழ்க்கையைப் போல பள்ளி வாழ்க்கையும் எவருக்கும் என்றென்றும் பிரியமானது. பசுமையான நினைவுகளைக் கொண்டது. அத்தகைய பள்ளி வாழ்க்கையை மையமாக வைத்து எடுக்கப்படும் திரைப்படங்கள் பெரும்பாலும் வெற்றிப்படங்களாக அமைந்துவிடும் என்பது அனுபவப் பாடம். அந்த பாடம் கொடுத்த தெம்பில், 2k கிட்ஸ் என்று சொல்லப்படும் 2000ஆம் ஆண்டு காலகட்ட பள்ளி மாணவர்களின்  வாழ்க்கையை மையமாக வைத்து எடுக்கப்பட்டுள்ள படம் தான் இந்த ‘பாபா பிளாக் ஷீப்’.

ஒரே இடத்தில் ஆண்கள் மேல்நிலைப் பள்ளி, இருபாலர் மேல்நிலைப் பள்ளி என இரண்டு மேல்நிலைப் பள்ளிகளை நடத்தி வருகிறார் அதன் நிர்வாகி. அவரது மரணத்துக்குப் பிறகு இரண்டு பள்ளிகளையும் ஒன்றாக இணைத்து விடுகின்றனர்.

ஆண்கள் மேல்நிலைப் பள்ளியைச் சேர்ந்த அயாஸும் (அப்துல் அயாஸ்), இருபாலர் மேல்நிலைப் பள்ளியைச் சேர்ந்த என்.பியும் (நரேந்திர பிரசாத்), ஆளுக்கு நான்கு மாணவர்களைச் சேர்த்துக்கொண்டு, வகுப்பில் கடைசி பெஞ்ச் எங்களுக்குதான் என எந்நேரமும் மோதிக் கொள்கிறார்கள். சில போட்டிகளை நடத்தி அதில் யார் முதலிடம் பெறுகிறார்களோ அவர்களுக்குதான் கடைசி பெஞ்ச் என்று பந்தயமும் கட்டுகிறார்கள்.

இந்த நிலையில், இவ்விரு கோஷ்டிகளுக்கும் பொதுவான தோழியாக இருக்கும் மாணவி நிலாவிடம் (அம்மு அபிராமி) ஒரு மாணவன் அல்லது மாணவி எழுதிய கடிதம் கிடைக்கிறது. அந்த கடிதத்தில் பெயர் குறிப்பிடாத மாணவன் / மாணவி, தேதியை மட்டும் குறிப்பிட்டு, தன் பிறந்தநாளில் தற்கொலை செய்துகொள்ளப் போகும் தகவல் இருக்கிறது.

கடிதத்தைப் படித்து பதறும் மாணவர்கள் தற்கொலையை தடுத்தார்களா? மாணவர்களிடையே இருந்த பகைமை மறைந்ததா? என்பது ‘பாபா பிளாக் ஷீப்’ திரைப்படத்தின்  மீதி கதை.

அப்துல் அயாஸ், நரேந்திர பிரசாத் இருவரும் நாயகன் வேடத்துக்கு கச்சிதமாக இருக்கிறார்கள். மாணவர்களிடையே இருக்கும் நக்கல், குறும்பு, பகை என பருவக்கோளறால் ஏற்படும் அத்தனை உணர்வுகளையும் அழகாக வெளிப்படுத்தியுள்ளார்கள்.

அவர்களைப் போலவே பள்ளி மாணவர்களாக நடித்திருக்கும் அம்மு அபிராமி, ஆர்.ஜே.விக்னேஷ்காந்த், ஹர்ஷத் கான், அதிர்ச்சி அருண், சேட்டை ஷெரிப், ராம் நிஷாந்த், குட்டி வினோ என அனைவரும் கதாபாத்திரத்திற்கு பொருத்தமான  தேர்வாக இருப்பதோடு, கொடுத்த வேலையை குறையில்லாமல் செய்திருக்கிறார்கள்.

அம்மா வேடத்தில் வரும் ‘விருமாண்டி’ அபிராமி விழிகளால் பேசியே கேரக்டருக்கு சிறப்பு செய்திருக்கிறார்.

அறிமுக காட்சியில் சிரிக்க வைக்கும் விக்னேஷ்காந்த் அந்த சிரிப்பை படம் முழுவதும் தக்க வைத்துள்ளார்.

பள்ளி நிர்வாகிகள் சுப்பு பஞ்சு, சுரேஷ் சக்ரவர்த்தி, உடற்பயிற்சி ஆசிரியர் போஸ் வெங்கட், பள்ளி முதல்வர் வினோதினி, சேட்டை ஷெரீப், மதுரை முத்து, பழனி, ஓ.ஏ.கே சுந்தர், பிரசன்னா, தனம் என அனைவரும் தங்கள் வேலையை குறை வைக்காமல் செய்திருக்கிறார்கள்.

பெற்றோர்கள் கடமை, கண்டிப்பு என்ற பெயரில் மாணவர்களின் மனதை புரிய தவறுவதையும் பெற்றோர்களின் பாசத்தை மாணவர்கள் உணராமல் இருப்பதையும் கலகலப்பான திரைக்கதையில் நேர்த்தியாகச் சொல்லியிருக்கிறார் இயக்குனர் ராஜ்மோகன் ஆறுமுகம். அவர் நகைச்சுவையாக எழுதக்கூடிய வல்லமை படைத்தவர் என்பது வசனங்களில் தெரிகிறது. ஆனால், அதை சரியான முறையில் இணைத்து சுவாரஸ்யமான திரைப்படமாக கொடுக்க அவர் தவறியிருப்பதை மறுக்க முடியாது.

ஒளிப்பதிவாளர் சுதர்சன் சீனிவாசன் மாணவர்களின் உலகம் வண்ணமயமானது என்பதை தன் ஒளிப்பதிவால் பதிவு செய்துள்ள விதம் அருமை.

சந்தோஷ் தயாநிதி இசையில் பாடல்கள் துள்ளல் ரகம். பின்னணி இசையும் துல்லியம்.

‘பாபா பிளாக் ஷீப்’ – ஒருமுறை பார்க்கலாம்!